ఒకానొకప్పుడు ఒక గురువు గారు, ఆయన శిష్యుడు నది నుండి వారి ఆశ్రమానికి వెళ్తున్నారు.  ఇంతలో హఠాత్తుగా గురువుగారు ఒక మహావృక్షం ముందు ఆగి ప్రసన్నంగా నవ్వుతూ *"తథాస్తు"* అన్నారు.  గురువుగారి చర్యకి కారణం ఏంటి? అని అడిగాడు శిష్యుడు.  "ఆ మహావృక్షం తన కోరికని పక్కనున్న మరో వృక్షంతో చెప్తుంటే నాకు వినబడి 'తథాస్తు' అన్నాను."  "ఏమిటా కోరిక గురువు గారూ?"  *"తాను చక్రవర్తి అయి భూమండలాన్ని ఏలాలని."*  "వచ్చే జన్మలోనా?"  "కాదు ఈ జన్మలోనే"  శిష్యుడు పగలబడి నవ్వాడు, "గురువు గారూ, ఇది మరీ గొంతెమ్మ కోరిక కదూ! అంత అత్యాశ తగునా? అర్హత చూసుకోవాల్సిన పనిలేదా? "    *"అర్హతకేం నాయనా! జీవితమంతా ప్రతఫలాపేక్ష లేకుండా ఫలాలనిచ్చింది. ఎన్నో జీవరాశులకి ఆశ్రయం ఇచ్చింది. అదంతా పుణ్యమే కదా!"*  "అవుననుకోండి. కానీ చెట్టు చక్రవర్తి ఎలా అవుతుంది" అన్నాడు శిష్యుడు.  అది విని *"ఏమో, భగవానుడు సంకల్పిస్తే ఏమైనా కావచ్చు!"* అన్నారు గురువుగారు.  ఆ రాత్రి పెద్ద గాలివాన వచ్చి ఆ మహా వృక్షం నేలకూలింది.  శిష్యుడు నవ్వుకున్నాడు. అంతటితో ఆ విషయం మరిచి పోయాడు.  *సరిగ్గా సంవత్సరం తరువాత*   ఒక్కరోజు ఆ శిష్యుడు పరుగు పరుగున వస్తూ "గురువు గారూ,ఈ వింత విన్నారా!  శ్రీరామచంద్రులవారి పాదుకలకి పట్టాభిషేకం చేశారు వారి సోదరులు భరతులవారు. ఇక నుండీ పధ్నాలుగేళ్ళు పాదుకలు సామ్రాజ్యాన్ని పరిపాలిస్తాయట!అన్నాడు.  దానికి గురువు గారు నవ్వి, *"చెట్టు చక్రవర్తి ఎలా అవుతుంది అన్నావు. ఇప్పుడు అయింది కదా!"* అన్నారు.  అంటే? అడిగాడు శిష్యుడు.  అవున్నాయనా,  ఆ మహావృక్షం కలపతోనే వడ్రంగులు పాదుకలు చేశారు. అవి శ్రీరామచంద్రుల వారికి సమర్పించారు. ఎన్ని జన్మలు ఎంత తపస్సు చేసిందో,  ఎన్ని పుణ్యాలు చేసుకుందో, ఆ మహావృక్షం పాదరక్షలుగా మారి శ్రీరామచంద్రులవారి పాదాల వద్దకు చేరింది.  శ్రీరామచంద్రులవారు ఆ పాదుకల్ని భరతుల వారికివ్వడం,  భరతులవారు పాదుకలకి పట్టాభిషేకం చేయడం అంతా ఒక్కరోజులో జరిగిపోయింది.  ఆ విధంగా చక్రవర్తి కావాలన్న ఆ మహా వృక్షం కోరిక నెరవేరింది.  అని చెప్పిన గురువు గారికి సాష్టాంగ ప్రణామం చేశాడు ఆ శిష్యుడు. *సద్గురువు వాక్కు సత్యం అయ్యి తీరుతుంది.*  కాదు కాదు, *ఆ భగవంతుడే మహాత్ముల నోటినుoచి వచ్చిన మాటలు నిజమయ్యేలాగా సoకల్పిస్తాడు.*  ఆ భగవంతుడి లీలలు మనకి అర్ధం కావు.